Ontwerpbesluit minimumniveau energie uit hernieuwbare bronnen (met SERV)

 De Europese richtlijn van 23 april 2009 ter bevordering van de toepassing van hernieuwbare energiebronnen (2009/28/EG) bepaalt dat de lidstaten tegen 2015 voor nieuwe en bestaande gebouwen die ingrijpend gerenoveerd worden, bindende doelstellingen moeten opnemen op het gebied van een minimumniveau van energie uit hernieuwbare energiebronnen. Op basis van een studie van 3E is een voorstel van besluit voor Vlaanderen gemaakt om te voldoen aan deze Europese richtlijn. De raden hebben enkele opmerkingen/ aanbevelingen met betrekking tot dit voorstel van besluit.

Het is niet duidelijk hoe het ambitieniveau van het hernieuwbare energieaandeel in gebouwen zoals vernoemd in het besluit, is afgeleid uit de resultaten van de studie van 3E. Verder is deze studie van 3E op bepaalde vlakken achterhaald, zoals op gebied van aannames rondom subsidiering van technologieën en het E-peil van de referentiewoningen. De raden zouden graag een verduidelijking zien van hoe de resultaten van de studie precies zijn toegepast om tot de eisen van het besluit te komen.

Enkele aspecten van de eisen in het voorstel van besluit kunnen volgens de raden nog worden verbeterd.

Als het vereiste minimumaandeel hernieuwbare energie niet wordt bereikt, wordt het E-peil met 10 % verstrengd ten opzichte van de algemene eis. Dit is een aanvaardbaar voorstel maar er zou nagegaan moeten worden of deze relatieve eis van 10% niet te sterk doorweegt bij kleine wooneenheden.

Bij woongebouwen zou in aanvulling tot een lijst van zes mogelijke systemen waaruit een keuze kan worden gemaakt om aan de eisen te voldoen, ook een combinatie van deze systemen mogelijk moeten zijn. Verder wordt het gebruik van warmtekrachtkoppeling (WKK) niet vermeld. De raden vragen te overwegen deze optie ook op te nemen.

Er zijn een aantal voordelen aan het werken met  een absolute eis maar de raden stellen zich toch de vraag of er geen redenen zijn om een relatieve eis te verkiezen boven een absolute eis.

De Europese richtlijn laat toe dat de hernieuwbare energie niet ter plaatse wordt opgewekt maar in de omgeving. Deze optie wordt geapprecieerd en er wordt op gewezen dat er verschillende redenen zijn waarom collectieve systemen de voorkeur kunnen krijgen en gestimuleerd moeten worden. Wel zou nagegaan moeten worden of “de omgeving” niet uitgebreid kan worden of dat desnoods gewerkt kan worden met een radius.

Op vlak van biomassaketels, -kachels en  warmtepompen zouden de modaliteiten nog eens geëvalueerd moeten worden omwille van bestaande en toekomstige wetgeving en de evolutie van technieken.

De raden vinden ook dat de voorbeeldfunctie van de overheid onvoldoende tot uiting komt.

Op vlak van steunbeleid gaan de raden ermee akkoord dat financiële prikkels om milieu- en klimaatredenen pas kunnen wanneer de bouwheer verder gaat dan de opgelegde norm. Dit neemt niet weg dat men - zeker voor kwetsbare groepen - voorziet in maatregelen om de initiële financieringslast te verminderen. Van belang is ook dat een steunbeleid uitgewerkt wordt dat voorlopers op vlak van energiezuinig bouwen stimuleert. Het huidige ondersteuningsbeleid moet geëvalueerd en afgewogen wordt tegenover ander instrumenten en waar nodig bijgestuurd worden.

Ten slotte wijzen de raden erop dat bij koppeling van de haalbaarheidsstudie met de stedenbouwkundige vergunning  de kans op effectieve uitvoering van de conclusies groter is dan bij een koppeling met de startverklaring.

De Minaraad en de SERV keurden het advies unaniem goed. 

Coördinator

Co-auteur(s)